Griekse taal

Grieks (modern Ελληνικά , geromaniseerd: Elliniká , oud Ἑλληνική , Hellēnikḗ ) is een onafhankelijke tak van de Indo-Europese talenfamilie , afkomstig uit Griekenland , Cyprus , Albanië , andere delen van de oostelijke Middellandse Zee en de Zwarte Zee . Het heeft de langste gedocumenteerde geschiedenis van alle levende Indo-Europese talen, en beslaat ten minste 3400 jaar aan geschreven documenten. ^[2] Het schrijfsysteem is het Griekse alfabet, dat al meer dan 2000 jaar wordt gebruikt; voorheen werd Grieks opgenomen in schrijfsystemen zoals Lineair B en het Cypriotische syllabary . ^[3] Het alfabet is ontstaan ​​uit het Fenicische schrift en was op zijn beurt de basis van het Latijnse , Cyrillische , Armeense , Koptische , Gotische en vele andere schrijfsystemen.

De Griekse taal neemt een belangrijke plaats in in de geschiedenis van de westerse wereld . ^[4] Te beginnen met de heldendichten van Homerus , omvat de oude Griekse literatuur veel werken die van blijvend belang zijn in de Europese canon. Grieks is ook de taal waarin veel van de fundamentele teksten in wetenschap en filosofie oorspronkelijk zijn geschreven. Het Nieuwe Testament van de christelijke bijbel is oorspronkelijk ook in het Grieks geschreven. ^{[5] [6]} Samen met de Latijnse teksten en tradities van de Romeinse wereld , vormen de Griekse teksten en Griekse samenlevingen uit de oudheid de studieobjecten van de discipline van de klassiekers .

Tijdens de oudheid was Grieks de verreweg meest gesproken lingua franca in de mediterrane wereld. Het werd uiteindelijk de officiële taal van het Byzantijnse rijk en ontwikkelde zich tot middeleeuws Grieks . ^[7] In zijn moderne vorm is Grieks de officiële taal van Griekenland en Cyprus en een van de 24 officiële talen van de Europese Unie . Het wordt tegenwoordig door ten minste 13,5 miljoen mensen gesproken in Griekenland, Cyprus, Italië, Albanië, Turkije en de vele andere landen van de Griekse diaspora .

Griekse wortels worden al eeuwen op grote schaal gebruikt en worden nog steeds op grote schaal gebruikt om nieuwe woorden in andere talen te verzinnen; Grieks en Latijn zijn de belangrijkste bronnen van internationale wetenschappelijke woordenschat .

Geschiedenis

Grieks wordt op het Balkanschiereiland gesproken sinds rond het 3e millennium voor Christus, ^[8] of mogelijk eerder. ^[9] Het vroegste schriftelijke bewijs is een Lineair B- kleitablet gevonden in Messenië dat dateert tussen 1450 en 1350 voor Christus, ^[10] waardoor Grieks de oudste geregistreerde levende taal ter wereld is . Onder de Indo-Europese talen wordt de datum van de vroegste schriftelijke verklaring alleen geëvenaard door de nu uitgestorven Anatolische talen .

Perioden

De Griekse taal is conventioneel verdeeld in de volgende perioden:

• Proto-Grieks : de niet-geregistreerde maar veronderstelde laatste voorouder van alle bekende varianten van het Grieks. De eenheid van het Proto-Grieks zou zijn beëindigd toen Helleense migrantenergens in het Neolithicum of de Bronstijd het Griekse schiereiland binnenkwamen. ^{[notitie 1]}
• Myceens Grieks : de taal van de Myceense beschaving . Het is opgenomen in het Lineair B- schrift op tablets uit de 15e eeuw voor Christus.
• Oudgrieks : in zijn verschillende dialecten de taal van de archaïsche en klassieke periodes van de oude Griekse beschaving . Het was algemeen bekend in het hele Romeinse rijk . Het oude Grieks raakte in de middeleeuwen in West-Europa in onbruik, maar bleef officieel in gebruik in de Byzantijnse wereld en werd opnieuw geïntroduceerd in de rest van Europa met de val van Constantinopel en de Griekse migratie naar West-Europa.
• Koine Grieks : De fusie van Ionisch met Attic , het dialect van Athene , begon het proces dat resulteerde in de creatie van het eerste gemeenschappelijke Griekse dialect, dat een lingua franca werd over het oostelijke Middellandse Zeegebied en het Nabije Oosten . Koine Grieks kan aanvankelijk worden getraceerd binnen de legers en veroverde gebieden van Alexander de Grote en na de Hellenistische kolonisatie van de bekende wereld, werd het gesproken van Egypte tot aan de rand van India . Na de Romeinse verovering van Griekenland, een onofficiële tweetaligheid van Grieks en Latijnwerd opgericht in de stad Rome en Koine Grieks werd een eerste of tweede taal in het Romeinse rijk . De oorsprong van het christendom kan ook worden achterhaald via het Koine-Grieks, omdat de apostelen deze vorm van de taal gebruikten om het christendom te verspreiden. Het is ook bekend als Hellenistisch Grieks , Nieuw Testamentisch Grieks en soms Bijbels Grieks omdat het de oorspronkelijke taal van het Nieuwe Testament was en het Oude Testament via de Septuaginta in dezelfde taal werd vertaald .

• Middeleeuws Grieks , ook wel bekend als Byzantijns Grieks : de voortzetting van het Koine-Grieks, tot aan de ondergang van het Byzantijnse rijk in de 15e eeuw. Middeleeuws Grieks is een dekmantel voor een heel continuüm van verschillende spraak- en schrijfstijlen, variërend van lokale voortzettingen van gesproken Koine die alin veel opzichten het Nieuwgrieks benaderden, tot hooggeleerde vormen die de klassieke Attic imiteerden. Veel van het geschreven Grieks dat werd gebruikt als de officiële taal van het Byzantijnse rijk, was een eclectische middenklasse-variant gebaseerd op de traditie van het geschreven Koine.
• Nieuwgrieks (Neo-Helleens): ^[12] Afkomstig van middeleeuws Grieks, kunnen moderne Griekse gebruiken worden teruggevonden in de Byzantijnse periode, al in de 11e eeuw. Het is de taal die door de moderne Grieken wordt gebruikt en, afgezien van het standaardgrieks, zijn er verschillende dialecten van.

Diglossia

In de moderne tijd kwam de Griekse taal in een staat van diglossie : het naast elkaar bestaan ​​van volkstaal en archaïserende geschreven vormen van de taal. Wat bekend werd als de Griekse taalkwestie was een polarisatie tussen twee concurrerende varianten van het Nieuwgrieks : Dimotiki , de volkstaalvorm van het eigenlijke Nieuwgrieks, en Katharevousa , wat 'gezuiverd' betekent, een compromis tussen Dimotiki en het Oudgrieks , dat werd ontwikkeld in het begin van de 19e eeuw, en werd gebruikt voor literaire en officiële doeleinden in de nieuw gevormde Griekse staat. In 1976 werd Dimotiki uitgeroepen tot de officiële taal van Griekenland, nadat hij kenmerken van Katharevousa had opgenomen en gebaard hadStandaard Nieuwgrieks , dat tegenwoordig voor alle officiële doeleinden en in het onderwijs wordt gebruikt . ^[13]

Historische eenheid

De historische eenheid en voortdurende identiteit tussen de verschillende stadia van de Griekse taal wordt vaak benadrukt. Hoewel het Grieks morfologische en fonologische veranderingen heeft ondergaan die vergelijkbaar zijn met die in andere talen, is de culturele, literaire en orthografische traditie sinds de klassieke oudheid nooit zo onderbroken dat men kan spreken van een nieuwe taal die in opkomst is. Griekssprekenden hebben nog steeds de neiging om literaire werken van het oud-Grieks te beschouwen als een deel van hun eigen in plaats van een vreemde taal. ^[14] Er wordt ook vaak beweerd dat de historische veranderingen relatief gering waren in vergelijking met sommige andere talen. Volgens een schatting is ' Homerisch Grieks waarschijnlijk dichter bij Demotisch dan het 12e-eeuwse Middelengelsis naar modern gesproken Engels ". ^[15]

Geografische distributie

Grieks wordt tegenwoordig door minstens 13 miljoen mensen gesproken, voornamelijk in Griekenland en Cyprus, samen met een aanzienlijke Griekssprekende minderheid in Albanië nabij de Grieks-Albanese grens. ^[12] Een aanzienlijk percentage van de Albanese bevolking heeft enige basiskennis van de Griekse taal, gedeeltelijk als gevolg van de Albanese immigratiegolf naar Griekenland in de jaren tachtig en negentig. Voorafgaand aan de Grieks-Turkse oorlog en de resulterende bevolkingsuitwisseling in 1923 bestond er ook een zeer grote populatie van Griekssprekenden in Turkije , hoewel er vandaag de dag nog maar weinig zijn. ^[2] In Bulgarije is ook een kleine Griekssprekende gemeenschapnabij de Grieks-Bulgaarse grens. Grieks wordt ook wereldwijd gesproken door de aanzienlijke Griekse diaspora, die als opmerkelijke gemeenschappen in de Verenigde Staten , Australië , Canada , Zuid-Afrika , Chili , Brazilië , Argentinië , Rusland , Oekraïne , het Verenigd Koninkrijk en in de hele Europese Unie , vooral in Duitsland .

Historisch gezien waren er overal in het oostelijke Middellandse Zeegebied belangrijke Griekssprekende gemeenschappen en regio's , in het huidige Zuid-Italië , Turkije , Cyprus, Syrië , Libanon , Israël , Egypte en Libië ; op het gebied van de Zwarte Zee , in het huidige Turkije, Bulgarije , Roemenië , Oekraïne , Rusland , Georgië , Armenië en Azerbeidzjan ; en, in mindere mate, in het westelijke Middellandse Zeegebied in en rondkolonies zoals Massalia , Monoikos en Mainake . Het werd ook gebruikt als liturgische taal in het christelijke Nubische koninkrijk Makuria, dat in het hedendaagse Soedan was . ^[16]

Officiële status

Grieks, in zijn moderne vorm, is de officiële taal van Griekenland, waar het door bijna de hele bevolking wordt gesproken. ^[17] Het is ook de officiële taal van Cyprus (nominaal naast Turks ). ^[18] Omdat Griekenland en Cyprus lid zijn van de Europese Unie, is Grieks een van de 24 officiële talen van de organisatie . ^[19] Bovendien wordt Grieks officieel erkend als officieel in Dropull en Himara ( Albanië ), en als minderheidstaal in heel Albanië ^[20] , evenals in delen van Italië , Armenië ,Roemenië en Oekraïne als regionale taal of taal van een minderheid in het kader van het Europees Handvest voor regionale talen of talen van minderheden . ^[21] Grieken zijn ook een erkende etnische minderheid in Hongarije . ^[22]

Kenmerken

De fonologie , morfologie , syntaxis en vocabulaire van de taal vertonen zowel conservatieve als innovatieve tendensen in de hele verklaring van de taal van de oude tot de moderne periode. De indeling in conventionele perioden is, zoals bij al dergelijke periodisaties, relatief willekeurig, vooral omdat het Oudgrieks in alle perioden een hoog aanzien genoot en de geletterden er zwaar van leenden.

Fonologie

In de geschiedenis is de syllabische structuur van het Grieks weinig gevarieerd: het Grieks vertoont een gemengde lettergreepstructuur, waardoor complexe syllabische aanzetten mogelijk zijn, maar zeer beperkte coda's. Het heeft alleen mondelinge klinkers en een redelijk stabiele set consonantale contrasten. De belangrijkste fonologische veranderingen vonden plaats tijdens de Hellenistische en Romeinse periode (zie Koine Griekse fonologie voor details):

• vervanging van het toonhoogteaccent door een stressaccent .
• vereenvoudiging van het systeem van klinkers en tweeklanken : verlies van onderscheid in klinkerlengte, monoftongisering van de meeste tweeklanken en verschillende stappen in een kettingverschuiving van klinkers naar / i / ( iotacisme ).
• ontwikkeling van de stemloze geaspireerde plosieven / pʰ / en / tʰ / naar de stemloze fricatieven / f / en / θ / , respectievelijk; de soortgelijke ontwikkeling van / kʰ / naar / x / heeft mogelijk later plaatsgevonden (de fonologische veranderingen worden niet weerspiegeld in de spelling, en zowel eerdere als latere fonemen zijn geschreven met φ , θ en χ ).
• ontwikkeling van de stemhebbende plosieven / b / , / d / en / ɡ / hun stemhebbende fricatieve tegenhangers / β / (later / v / ), / ð / en / ɣ / .

Morfologie

In al zijn stadia vertoont de morfologie van het Grieks een uitgebreide reeks productieve afgeleide affixen, een beperkt maar productief samenstellingssysteem ^[23] en een rijk verbuigingssysteem. Hoewel de morfologische categorieën in de loop van de tijd redelijk stabiel zijn geweest, zijn morfologische veranderingen overal aanwezig, vooral in de nominale en verbale systemen. De belangrijkste verandering in de nominale morfologie sinds de klassieke fase was het niet meer gebruiken van de datiefval (waarvan de functies grotendeels werden overgenomen door de genitief). Het verbale systeem heeft de infinitief, de synthetisch gevormde toekomst, de perfecte tijden en de optatieve stemming verloren. Velen zijn vervangen door perifrastische (analytische) vormen.

Zelfstandige naamwoorden en bijvoeglijke naamwoorden

Voornaamwoorden tonen onderscheid in persoon (1e, 2e en 3e), getal (enkelvoud, dubbel en meervoud in de oude taal; enkelvoud en meervoud alleen in latere stadia), en geslacht (mannelijk, vrouwelijk en onzijdig), en case (van zes gevallen in de vroegste vormen geattesteerd tot vier in de moderne taal). ^{[noot 2]} Zelfstandige naamwoorden, lidwoorden en bijvoeglijke naamwoorden tonen alle onderscheidingen behalve een persoon. Zowel attributieve als predicatieve bijvoeglijke naamwoorden komen overeen met het zelfstandig naamwoord.

Werkwoorden

De verbuigingscategorieën van het Griekse werkwoord zijn in de loop van de geschiedenis van de taal eveneens grotendeels hetzelfde gebleven, maar met aanzienlijke veranderingen in het aantal onderscheidingen binnen elke categorie en hun morfologische uitdrukking. Griekse werkwoorden hebben synthetische verbuigingsvormen voor:

Syntaxis

Veel aspecten van de syntaxis van het Grieks zijn constant gebleven: werkwoorden komen alleen overeen met hun onderwerp, het gebruik van de overgebleven gevallen is grotendeels intact (nominatief voor onderwerpen en predikaten, accusatief voor objecten van de meeste werkwoorden en veel voorzetsels, genitief voor bezitters), lidwoorden voorafgaan aan zelfstandige naamwoorden, adposities zijn grotendeels voorzetsel, relatieve bijzinnen volgen het zelfstandig naamwoord dat ze wijzigen en relatieve voornaamwoorden zijn initiaal van de zin. De morfologische veranderingen hebben echter ook hun tegenhangers in de syntaxis, en er zijn ook significante verschillen tussen de syntaxis van de oude en die van de moderne vorm van de taal.​ Het oude Grieks maakte veel gebruik van participatieve constructies en constructies met betrekking tot de infinitief, en de moderne variëteit mist de infinitief volledig (in plaats van een reeks nieuwe perifrastische constructies te hebben) en gebruikt deelwoorden restrictiever. Het verlies van de datief leidde tot een toename van voorzetsel indirecte objecten (en het gebruik van de genitief om deze ook direct te markeren). Oudgrieks was meestal werkwoordfinale, maar de neutrale woordvolgorde in de moderne taal is VSO of SVO.

Woordenschat

Nieuwgrieks erft het grootste deel van zijn woordenschat uit Oudgrieks, die op zijn beurt is een Indo-Europese taal, maar omvat ook een aantal leningen van de talen van de populaties die bewoond Griekenland vóór de komst van Proto-Grieken, ^[24] een aantal gedocumenteerde in Myceense teksten ; ze bevatten een groot aantal Griekse toponiemen . De vorm en betekenis van veel woorden zijn geëvolueerd. Leenwoorden (woorden van buitenlandse oorsprong) zijn de taal binnengekomen, voornamelijk uit het Latijn , Venetiaans en Turks​ Tijdens de oudere periodes van het Grieks kregen leenwoorden in het Grieks Griekse verbuigingen, waardoor er alleen een vreemd stamwoord overbleef. Moderne leningen (vanaf de 20e eeuw), vooral uit het Frans en het Engels , worden doorgaans niet verbogen; andere moderne leningen zijn afgeleid van Zuid-Slavische ( Macedonische / Bulgaarse ) en Oost-Romaanse talen ( Aromanian en Megleno-Roemeens ).

Griekse leenwoorden in andere talen

Griekse woorden zijn op grote schaal geleend in andere talen, waaronder Engels: wiskunde , natuurkunde , astronomie , democratie , filosofie , atletiek , theater , retoriek , doop , evangelist , enz. Bovendien blijven Griekse woorden en woordelementen productief als basis voor munten: antropologie , fotografie , telefonie , isomeer , biomechanica , cinematografie , enz. en vorm, met Latijnse woorden, de basis van internationale wetenschappelijke en technische woordenschat zoals alle woorden die eindigen op –logy ("discours"). Er zijn veel Engelse woorden van Griekse oorsprong . ^{[25] [26]}

Classificatie

Grieks is een onafhankelijke tak van de Indo-Europese taalfamilie. De oude taal die er het nauwst mee verwant is, kan oud Macedonisch zijn ^[27], waarvan de meeste geleerden suggereren dat het een dialect van het Grieks zelf is ^{[28] [29] [30],} maar het is slecht bewezen en het is moeilijk te concluderen. Onafhankelijk van de Macedonische kwestie hebben sommige geleerden het Grieks gegroepeerd in Grieks-Frygisch , aangezien Grieks en de uitgestorven Frygiërs kenmerken gemeen hebben die niet in andere Indo-Europese talen voorkomen. ^[31] Van de levende talen suggereren sommige Indo-Europeanisten dat het Grieks mogelijk het nauwst verwant is aan het Armeens(zie Grieks-Armeens ) of de Indo-Iraanse talen (zie Grieks-Arisch ), maar er is weinig definitief bewijs gevonden voor het groeperen van de levende takken van de familie. ^[32] Bovendien wordt het Albanees door sommige taalkundigen ook als enigszins verwant met het Grieks en Armeens beschouwd . Indien bewezen en erkend, zouden de drie talen een nieuwe Balkan-subtak vormen met andere dode Europese talen. ^[33]

Schrijfsysteem

Lineair B

Lineair B , dat al in de late 15e eeuw voor Christus werd aangetoond, was het eerste schrift dat werd gebruikt om Grieks te schrijven. ^[34] Het is eigenlijk een syllabary , dat uiteindelijk in de jaren vijftig werd ontcijferd door Michael Ventris en John Chadwick (de voorloper ervan, Lineair A , is niet ontcijferd en codeert hoogstwaarschijnlijk voor een niet-Griekse taal). ^[34] De taal van de lineaire B-teksten, Myceens Grieks , is de vroegst bekende vorm van Grieks. ^[34]

Cypriotische syllabary

Een ander soortgelijk systeem dat werd gebruikt om de Griekse taal te schrijven, was het Cypriotische syllabary (ook een afstammeling van Lineair A via het tussenliggende Cypro-Minoïsche syllabaire ), dat nauw verwant is aan Lineair B maar enigszins verschillende syllabische conventies gebruikt om foneemreeksen weer te geven. De Cypriotische syllabary wordt in Cyprus getuigd van de 11e eeuw voor Christus tot de geleidelijke stopzetting ervan in de late klassieke periode, ten gunste van het standaard Griekse alfabet. ^[35]

Grieks alfabet

Grieks wordt sinds ongeveer de 9e eeuw voor Christus in het Griekse alfabet geschreven. Het is gemaakt door het Fenicische alfabet aan te passen , met de innovatie om bepaalde letters aan te nemen om de klinkers weer te geven. De variant van het alfabet die tegenwoordig wordt gebruikt, is in wezen de laat- Ionische variant, geïntroduceerd voor het schrijven van klassieke Attic in 403 voor Christus. In klassiek Grieks, zoals in klassiek Latijn, bestonden alleen hoofdletters. De Griekse kleine letters werden veel later ontwikkeld door middeleeuwse schriftgeleerden om een ​​snellere, handiger cursieve schrijfstijl mogelijk te maken met behulp van inkt en ganzenveer .

Het Griekse alfabet bestaat uit 24 letters, elk met een hoofdletter ( majuscule ) en kleine letters ( minuscule ). De letter sigma heeft een extra kleine vorm (ς) die in de laatste positie wordt gebruikt:

Diakritische tekens

Naast de letters bevat het Griekse alfabet een aantal diakritische tekens : drie verschillende accenttekens ( acuut , graf en circumflex ), die oorspronkelijk verschillende vormen van toonhoogteaccent op de beklemtoonde klinker aanduiden ; de zogenaamde ademhalingssporen ( ruwe en soepele ademhaling ), oorspronkelijk gebruikt om de aan- of afwezigheid van woordinitiaal / h / aan te geven; en het trema , gebruikt om de volledige syllabische waarde van een klinker te markeren die anders zou worden gelezen als onderdeel van een tweeklank. Deze merken werden geïntroduceerd in de loop van de Hellenistische periode. Werkelijk gebruik van het graf in handschriftzag een snelle daling ten gunste van een uniform gebruik van het acute aan het einde van de 20e eeuw, en het is alleen behouden in typografie .

Na de schrijfhervorming van 1982 worden de meeste diakritische tekens niet meer gebruikt. Sindsdien is Grieks voornamelijk geschreven in de vereenvoudigde monotone spelling (of monotoon systeem), die alleen het accent aigu en het trema gebruikt. Het traditionele systeem, nu de polytonische spelling (of polytonisch systeem) genoemd, wordt internationaal nog steeds gebruikt voor het schrijven van het Oudgrieks .

Interpunctie

In het Grieks wordt het vraagteken geschreven als de Engelse puntkomma, terwijl de functies van de dubbele punt en puntkomma worden uitgevoerd door een verhoogd punt (•), bekend als de ano teleia ( άνω τελεία ). In het Grieks functioneert de komma ook als een stille letter in een handvol Griekse woorden, waarbij voornamelijk ό, τι ( ó, ti , 'wat dan ook') wordt onderscheiden van ότι ( óti , 'dat'). ^[36]

In oude Griekse teksten werd vaak scriptio continua ('doorlopend schrijven') gebruikt, wat betekent dat schrijvers en schriftgeleerden uit de oudheid woord na woord schreven zonder spaties of interpunctie tussen woorden om grenzen te onderscheiden of te markeren. ^[37] Boustrophedon , of bidirectionele tekst, werd ook gebruikt in het Oudgrieks.

Latijns alfabet

Grieks is af en toe in het Latijnse schrift geschreven , vooral in gebieden onder Venetiaans bewind of door Grieks-katholieken . De term Frankolevantinika / Φραγκολεβαντίνικα is van toepassing wanneer het Latijnse schrift wordt gebruikt om Grieks te schrijven in de culturele sfeer van het katholicisme (omdat Frankos / Φράγκος een oudere Griekse term is voor West-Europese datering toen het grootste deel van (rooms-katholiek christelijk) West-Europa onder de controle over het Frankische rijk ). Frankochiotika / Φραγκοχιώτικα (wat 'katholieke Chiot' betekent) zinspeelt op de significante aanwezigheid van katholieke missionarissen op het eilandChios . Bovendien wordt de term Grieks-Engels vaak gebruikt wanneer de Griekse taal in een Latijns schrift wordt geschreven in online communicatie. ^[38]

Het Latijnse schrift wordt tegenwoordig gebruikt door de Griekssprekende gemeenschappen in Zuid-Italië .

Hebreeuws alfabet

Het Yevanic dialect is geschreven door Romaniote en Constantinopolitan Karaïtische joden met behulp van het Hebreeuwse alfabet . ^[39]

Arabisch alfabet

Sommige Griekse moslims uit Kreta schreven hun Kretenzisch Grieks in het Arabische alfabet . Hetzelfde gebeurde onder Epirote-moslims in Ioannina . Dit gebruik wordt soms aljamiado genoemd, zoals wanneer Romaanse talen in het Arabische alfabet worden geschreven. ^[40]

Zie ook

• Modern Grieks
  • Soorten Nieuwgrieks
• Middeleeuws Grieks
• Oud Grieks
  • Oude Griekse dialecten
• Helleense talen
• Lijst met Griekse en Latijnse wortels in het Engels
• Lijst met medische wortels, achtervoegsels en voorvoegsels

Opmerkingen

Referenties

Citaten

Bronnen

Verder lezen

Externe links

Standaard Griekse editie vanWikipedia, de gratis encyclopedie

Pontische Griekse editie vanWikipedia, de gratis encyclopedie

Wikibooks heeft meer over het onderwerp: Griekse taal

Voor een lijst met woorden die betrekking hebben op de Griekse taal, zie de Griekse taalcategorie van woorden in Wiktionary , het gratis woordenboek.

Oude Griekse test vanWikipediaopWikimedia Incubator

Wikimedia Commons heeft media met betrekking tot de Griekse taal .

Wikivoyage heeft een taalgids voor Grieks .

Algemene achtergrond

• Griekse taal , Columbia Electronic Encyclopedia.
• The Greek Language and Linguistics Gateway , nuttige informatie over de geschiedenis van de Griekse taal, de toepassing van moderne taalkunde op de studie van Grieks en hulpmiddelen om Grieks te leren.
• Aristoteles Universiteit van Thessaloniki, The Greek Language Portal , een portaal voor Griekse taal- en taalonderwijs.
• Het Perseus-project heeft veel nuttige pagina's voor de studie van klassieke talen en literatuur, inclusief woordenboeken.
• Ancient Greek Tutorials , Berkeley Language Center of the University of California, Berkeley

Taal leren

Wikiquote heeft citaten met betrekking tot: Griekse taal

• Hellenistische Griekse lessen Greek-Language.com biedt een gratis online grammatica van Hellenistisch Grieks.
• komvos.edu.gr , een website ter ondersteuning van mensen die Grieks leren.
• Nieuwtestamentische Grieks Drie afgestudeerde cursussen die zijn ontworpen om studenten te helpen het Griekse Nieuwe Testament te leren lezen
• Boeken over de Griekse taal die op scholen in Griekenland worden onderwezen (pagina in het Grieks)
• Griekse Swadesh-lijst met basiswoordenschatwoorden (uit de bijlage van de Wiktionary Swadesh-lijst )
• USA Foreign Service Institute Modern Greek basiscursus
• Aversa, Alan. "Griekse Inflector" . Universiteit van Arizona. Identificeert de grammaticale functies van alle woorden in ingevoerde zinnen met behulp van Perseus.

Woordenboeken

• Griekse lexicale hulpmiddelen , beschrijvingen van zowel online lexicons (met de juiste links) als Griekse lexicons in gedrukte vorm.
• Het Griekse taalportaal , woordenboeken van alle vormen van Grieks (oud, hellenistisch, middeleeuws, modern)
• gescande afbeeldingen uit het Engels-Griekse woordenboek van SC Woodhouse , 1910

Literatuur

• Centrum voor Neo-Helleense Studies , een non-profitorganisatie die moderne Griekse literatuur en cultuur promoot
• Onderzoekslaboratorium van de moderne Griekse filosofie , een grote e-bibliotheek met moderne Griekse teksten / boeken