Groot Brittanië
Coördinaten : 53 ° 50'N 2 ° 25'W / 53,833 ° N 2,417 ° W
Groot-Brittannië is een eiland in de Noord- Atlantische Oceaan voor de noordwestkust van continentaal Europa . Met een oppervlakte van 209.331 km 2 (80.823 sq mi), is het de grootste van de Britse eilanden , de grootste Europese eiland , en de negende-grootste eiland in de wereld . [6] [note 1] Het eiland wordt gedomineerd door een zeeklimaat met kleine temperatuurverschillen tussen de seizoenen. Het 60% kleinere eiland Ierland ligt in het westen - en samen deze eilanden, samen met meer dan 1.000 kleinere omliggende eilanden en substantiële rotsen genoemd, vormen de archipel van de Britse eilanden . [8]
Andere inheemse namen
| |
|---|---|
 | |
 | |
| Aardrijkskunde | |
| Plaats | Noordwest-Europa |
| Coördinaten | 53 ° 50'N 2 ° 25'W / 53,833 ° N 2,417 ° W |
| Archipel | Britse eilanden |
| Aangrenzende watermassa's | Atlantische Oceaan |
| Oppervlakte | 209.331 km 2 (80.823 vierkante mijl) [1] |
| Gebiedsrang | 9e |
| Hoogste hoogte | 1345 m (4413 voet) |
| Hoogste punt | Ben Nevis [2] |
| Administratie | |
Verenigd Koningkrijk | |
| Landen |
|
| Grootste stad | Londen (8.878.892 inwoners) |
| Demografie | |
| Bevolking | 60.800.000 ( telling van 2011 ) [3] |
| Bevolkingsrang | 3e |
| Knal. dichtheid | 302 / km 2 (782 / vierkante mijl) |
| Talen |
|
| Etnische groeperingen |
|
| Extra informatie | |
| Tijdzone |
|
| • Zomer ( DST ) |
|
Groot-Brittannië was tot 8000 jaar geleden verbonden met het vasteland van Europa en wordt al ongeveer 30.000 jaar bewoond door moderne mensen. In 2011 telde het eiland ongeveer 61 miljoen mensen, waarmee het 's werelds derde meest bevolkte eiland is, na Java in Indonesië en Honshu in Japan . [9] [10]
De term "Groot-Brittannië" wordt vaak gebruikt om te verwijzen naar Engeland , Schotland en Wales , inclusief hun samenstellende aangrenzende eilanden. [11] Groot-Brittannië en Noord-Ierland vormen nu het Verenigd Koninkrijk . [12] Het enige Koninkrijk van Groot-Brittannië was het resultaat van de 1707 Acts of Union tussen de koninkrijken van Engeland (die op dat moment Wales opnam) en Schotland .
Terminologie
Toponymie
De archipel wordt al meer dan 2000 jaar met één naam aangeduid: de term ' Britse eilanden ' is afgeleid van termen die door klassieke geografen worden gebruikt om deze eilandengroep te beschrijven. Tegen 50 v.Chr. Gebruikten Griekse geografen equivalenten van Prettanikē als een verzamelnaam voor de Britse eilanden. [13] Met de Romeinse verovering van Groot-Brittannië werd de Latijnse term Britannia echter gebruikt voor het eiland Groot-Brittannië en later het door de Romeinen bezette Groot-Brittannië ten zuiden van Caledonië . [14] [15] [16]
De vroegst bekende naam voor Groot-Brittannië is Albion ( Grieks : Ἀλβιών ) of insula Albionum , van het Latijnse albus dat 'wit' betekent (mogelijk verwijzend naar de witte kliffen van Dover , de eerste blik op Groot-Brittannië vanaf het continent) of het 'eiland van de Albiones ". [17] De oudste vermelding van termen die verband houden met Groot-Brittannië was door Aristoteles (384-322 v.Chr.), Of mogelijk door Pseudo-Aristoteles , in zijn tekst On the Universe , Vol. III. Om zijn werken te citeren: "Er zijn twee zeer grote eilanden in, de Britse eilanden, Albion en Ierne ". [18]
Het eerste bekende geschreven gebruik van het woord Britain was een oud-Griekse transcriptie van de oorspronkelijke P-Keltische term in een niet bewaard gebleven werk over de reizen en ontdekkingen van Pytheas. De vroegst bestaande vermeldingen van het woord zijn citaten van de periplus door latere auteurs, zoals die in Strabo's Geographica , Pliny's Natural History en Diodorus of Sicily's Bibliotheca historica . [19] Plinius de Oudere (23-79 n.Chr.) In zijn Natural History records of Great Britain: "De vroegere naam was Albion; maar in een latere periode werden alle eilanden, waarvan we zojuist kort zullen noemen, opgenomen. onder de naam 'Britanniæ.' " [20]
De naam Groot-Brittannië stamt af van de Latijnse naam voor Groot-Brittannië, Britannia of Brittānia , het land van de Britten. Oud Frans Bretaigne (vanwaar ook Modern Frans Bretagne ) en Middelengels Bretayne , Breteyne . De Franse vorm verving de Old English Breoton, Breoten, Bryten, Breten (ook Breoton-lond, Breten-lond ). Britannia werd vanaf de 1e eeuw voor Christus door de Romeinen gebruikt voor de samengenomen Britse eilanden. Het is afgeleid van de reisgeschriften van Pytheas rond 320 voor Christus, die verschillende eilanden in de Noord-Atlantische Oceaan beschreven tot in het noorden van Thule (waarschijnlijk Noorwegen ).
De volkeren van deze eilanden van Prettanike werden de Πρεττανοί, Priteni of Pretani genoemd . [17] Priteni is de bron van de Welshe term Prydain , Groot-Brittannië , die dezelfde bron heeft als de Goidelic- term die Cruithne gebruikte om te verwijzen naar de vroege Brythonic- sprekende inwoners van Ierland. [21] Deze laatsten werden later door de Romeinen Picten of Caledoniërs genoemd . Griekse historici Diodorus van Sicilië en Strabo bewaarden varianten van Prettanike uit het werk van de Griekse ontdekkingsreiziger Pytheas of Massalia , die in de 4e eeuw voor Christus vanuit zijn huis in het Hellenistische Zuid- Gallië naar Groot-Brittannië reisde . De term die door Pytheas wordt gebruikt, is mogelijk afgeleid van een Keltisch woord dat "de geschilderde" of "het getatoeëerde volk" betekent in verwijzing naar lichaamsversieringen . [22] Volgens Strabo verwees Pytheas naar Groot-Brittannië als Bretannikē , dat wordt behandeld als een vrouwelijk zelfstandig naamwoord. [23] [24] [25] [26] Marcianus van Heraclea beschreef in zijn Periplus maris exteri de eilandengroep als αἱ Πρεττανικαὶ νῆσοι (de Prettanische eilanden). [27]
Afleiding van Great
De Grieks-Egyptische wetenschapper Ptolemaeus verwees in zijn werk Almagest (147–148 n.Chr.) Naar het grotere eiland als Groot-Brittannië (μεγάλη Βρεττανία megale Brettania ) en naar Ierland als klein Groot-Brittannië (μικρὰ Βρεττανία mikra Brettania ). [29] In zijn latere werk, Geography (ca. 150 n.Chr.), Gaf hij de eilanden de namen Alwion , Iwernia en Mona (het eiland Man ), [30] suggererend dat dit mogelijk de namen waren van de afzonderlijke eilanden die niet hem bekend op het moment dat hij Almagest schreef . [31] De naam Albion lijkt ergens na de Romeinse verovering van Groot-Brittannië buiten gebruik te zijn geraakt , waarna Groot-Brittannië de meer alledaagse naam voor het eiland werd. [17]
Na de Angelsaksische periode werd Groot-Brittannië alleen als historische term gebruikt. De term Groot-Brittannië werd voor het eerst officieel gebruikt in 1474, in het instrument dat het voorstel voor een huwelijk opstelde tussen Cecily , dochter van Edward IV van Engeland , en James , zoon van James III van Schotland , die het omschreef als 'dit Nobill-eiland, noem Gret Britanee ". Terwijl hij in 1548 een mogelijke koninklijke wedstrijd promootte, zei Lord Protector Somerset dat de Engelsen en de Schotten "als twee broeders waren van één Islande of Great Britain's again". In 1604 noemden James VI en ik zichzelf "Koning van Groot-Brittannië, Frankrijk en Ierland". [32]
Modern gebruik van de term Groot-Brittannië
Groot-Brittannië verwijst geografisch naar het eiland Groot-Brittannië. Politiek gezien kan het verwijzen naar heel Engeland , Schotland en Wales , inclusief hun kleinere eilanden voor de kust. [33] Het is niet correct om de term te gebruiken om te verwijzen naar het hele Verenigd Koninkrijk , inclusief Noord-Ierland . [34] [35]
Op dezelfde manier kan Groot-Brittannië verwijzen naar alle eilanden in Groot-Brittannië, het grootste eiland of de politieke groepering van landen. [36] Er is geen duidelijk onderscheid, zelfs niet in regeringsdocumenten: in de Britse regeringsjaarboeken is zowel Groot-Brittannië [37] als het Verenigd Koninkrijk gebruikt . [38]
GB en GBR worden in sommige internationale codes gebruikt in plaats van het VK om te verwijzen naar het Verenigd Koninkrijk, waaronder de Universal Postal Union , internationale sportteams, de NAVO , de landcodes van de International Organization for Standardization ISO 3166-2 en ISO 3166-1 alpha-3 , en internationale nummerplaatcodes , terwijl het voorvoegsel van de vliegtuigregistratie G.
Op internet is .uk het landcode-topleveldomein voor het Verenigd Koninkrijk. Een .gb -topleveldomein werd in beperkte mate gebruikt, maar is nu verouderd; hoewel bestaande registraties nog bestaan (voornamelijk door overheidsorganisaties en e-mailproviders), zal de domeinnaamregistrar geen nieuwe registraties aannemen.
Bij de Olympische Spelen wordt Team GB gebruikt door de British Olympic Association om het Britse Olympische team te vertegenwoordigen . De Olympische Raad van Ierland beweert het hele eiland Ierland te vertegenwoordigen , en Noord-Ierse sporters kunnen ervoor kiezen om voor beide teams te strijden, [39] waarvan de meesten ervoor kiezen Ierland te vertegenwoordigen. [40]
Politieke definitie
Politiek gezien verwijst Groot-Brittannië naar heel Engeland , Schotland en Wales in combinatie [41], maar niet naar Noord-Ierland ; het omvat eilanden, zoals het Isle of Wight , Anglesey , de Scilly-eilanden , de Hebriden en de eilandengroepen Orkney en Shetland , die deel uitmaken van Engeland, Wales of Schotland. Het eiland Man en de Kanaaleilanden zijn er niet bij inbegrepen . [41] [42]
De politieke unie die zich bij de koninkrijken van Engeland en Schotland aansloot, vond plaats in 1707 toen de Acts of Union het Verdrag van de Unie van 1706 ratificeerde en de parlementen van de twee naties samenvoegde tot het Koninkrijk Groot-Brittannië , dat het hele eiland besloeg. Voordien bestond er een personele unie tussen deze twee landen sinds de Unie van de Kronen in 1603 onder James VI van Schotland en I van Engeland .
Geschiedenis
Prehistorische periode
Groot-Brittannië werd waarschijnlijk voor het eerst bewoond door degenen die de landbrug van het Europese vasteland overstaken . Menselijke voetafdrukken zijn gevonden van meer dan 800.000 jaar geleden in Norfolk [43] en sporen van vroege mensen zijn gevonden (in Boxgrove Quarry , Sussex) van zo'n 500.000 jaar geleden [44] en moderne mensen van ongeveer 30.000 jaar geleden. Tot ongeveer 14.000 jaar geleden was het verbonden met Ierland , en nog maar 8.000 jaar geleden behield het een landverbinding met het continent, met een gebied van voornamelijk laag moerasland dat het verbond met wat nu Denemarken en Nederland zijn . [45]
In Cheddar Gorge , in de buurt van Bristol , zijn de overblijfselen van diersoorten die afkomstig zijn uit het vasteland van Europa, zoals antilopen , bruine beren en wilde paarden , gevonden naast een menselijk skelet, ' Cheddar Man ', daterend uit ongeveer 7150 voor Christus. [46] Groot-Brittannië werd een eiland aan het einde van de laatste ijstijd toen de zeespiegel steeg als gevolg van de combinatie van smeltende gletsjers en de daaropvolgende isostatische terugslag van de korst. De inwoners van de ijzertijd in Groot-Brittannië staan bekend als Britten ; ze spraken Keltische talen .
Romeinse en middeleeuwse periode
De Romeinen veroverden het grootste deel van het eiland (tot aan de muur van Hadrianus in Noord-Engeland) en dit werd de oude Romeinse provincie Britannia . In de loop van de 500 jaar nadat het Romeinse rijk viel, werden de Britten van het zuiden en oosten van het eiland geassimileerd of verdreven door binnenvallende Germaanse stammen ( Angelen , Saksen en Juten , vaak gezamenlijk aangeduid als Angelsaksen ). Rond dezelfde tijd vielen Gaelic- stammen uit Ierland het noordwesten binnen en namen zowel de Picten als de Britten van Noord-Groot-Brittannië in zich op, en vormden uiteindelijk het koninkrijk Schotland in de 9e eeuw. Het zuidoosten van Schotland werd gekoloniseerd door de Angles en vormde tot 1018 een deel van het koninkrijk Northumbria . Uiteindelijk werd de bevolking van Zuidoost-Brittannië het Engelse volk genoemd , zo genoemd naar de Angles.
Germaanse sprekers noemden de Britten Welsh . Deze term werd exclusief toegepast op de inwoners van wat nu Wales is, maar hij leeft ook in namen als Wallace en in de tweede lettergreep van Cornwall . Cymry , een naam die de Britten gebruikten om zichzelf te beschrijven, is in het moderne Welsh op dezelfde manier beperkt tot mensen uit Wales, maar overleeft ook in het Engels in de plaatsnaam Cumbria . De Britten die in de gebieden woonden die nu bekend staan als Wales, Cumbria en Cornwall, werden niet geassimileerd door de Germaanse stammen, een feit dat tot uiting komt in het voortbestaan van Keltische talen in deze gebieden tot in recentere tijden. [47] Ten tijde van de Germaanse inval in Zuid-Brittannië emigreerden veel Britten naar het gebied dat nu bekend staat als Bretagne , waar Breton , een Keltische taal die nauw verwant is aan het Welsh en Cornish en afstamt van de taal van de emigranten, nog steeds wordt gesproken. In de 9e eeuw leidde een reeks Deense aanvallen op Noord-Engelse koninkrijken ertoe dat ze onder Deense controle kwamen (een gebied dat bekend staat als de Danelaw ). In de 10e eeuw werden echter alle Engelse koninkrijken verenigd onder één heerser als het koninkrijk van Engeland toen het laatste samenstellende koninkrijk, Northumbria, zich in 959 aan Edgar onderwierp . In 1066 werd Engeland veroverd door de Noormannen , die een Normandiër introduceerden - sprekende administratie die uiteindelijk werd geassimileerd. Wales kwam in 1282 onder Anglo-Normandische controle en werd in de 16e eeuw officieel aan Engeland geannexeerd.
Vroegmoderne tijd
Op 20 oktober 1604 riep koning James , die afzonderlijk de twee tronen van Engeland en Schotland was opgevolgd, zichzelf uit tot "Koning van Groot-Brittannië, Frankrijk en Ierland". [48] Toen James stierf in 1625 en de Privy Council van Engeland bezig was met het opstellen van de proclamatie van de nieuwe koning, Charles I, een Schotse collega , slaagde Thomas Erskine, 1st Graaf van Kellie , erin om erop te staan dat het de uitdrukking 'King of Great Groot-Brittannië ', waar James de voorkeur aan had gegeven, in plaats van de koning van Schotland en Engeland (of omgekeerd). [49] Hoewel die titel ook werd gebruikt door sommige opvolgers van James, bleven Engeland en Schotland elk juridisch gescheiden landen, elk met hun eigen parlement, tot 1707, toen elk parlement een Akte van Unie goedkeurde om het Verdrag van de Unie te bekrachtigen dat was geweest. overeengekomen het voorgaande jaar. Hierdoor ontstond één koninkrijk met één parlement met ingang van 1 mei 1707. In het Verdrag van de Unie werd de naam van de nieuwe eilandstaat gespecificeerd als "Groot-Brittannië", terwijl het werd beschreven als "Eén Koninkrijk" en "het Verenigd Koninkrijk". Voor de meeste historici is de eilandstaat die tussen 1707 en 1800 bestond, óf ‘Groot-Brittannië’ óf het ‘Koninkrijk van Groot-Brittannië’.
Aardrijkskunde
Groot-Brittannië ligt op het Europese continentale plat, een deel van de Euraziatische plaat en voor de noordwestkust van continentaal Europa , gescheiden van dit Europese vasteland door de Noordzee en door het Engelse Kanaal , dat smaller wordt tot 34 km (18 nmi; 21). mi) aan de Straat van Dover . [50] Het strekt zich uit over ongeveer tien graden breedtegraad op zijn langer, noord-zuid-as en covers 209.331 km 2 (80.823 sq mi), met uitzondering van de veel kleinere omliggende eilanden. [51] Het Noordkanaal , de Ierse Zee , St George's Channel en de Keltische Zee scheiden het eiland van het eiland Ierland in het westen. [52] Het eiland is sinds 1993 via één structuur verbonden met continentaal Europa: de Kanaaltunnel , de langste onderzeese spoortunnel ter wereld. Het eiland wordt gekenmerkt door een laag, glooiend landschap in het oosten en zuiden, terwijl heuvels en bergen de overhand hebben in de westelijke en noordelijke regio's. Het is omgeven door meer dan 1.000 kleinere eilanden en eilandjes . De grootste afstand tussen twee punten is 968,0 km ( 601+1 / 2 mi) (tussen Land's End , Cornwall en John o' Groats , Caithness ), 838 mijl (1349 km) over de weg.
Het Engels Kanaal wordt verondersteld te zijn tussen de 450.000 en 180.000 jaar geleden opgericht door twee katastrofisch Gletsjermeren veroorzaakt door de overschrijding van de Weald-Artoisanticline , een bergkam die tegengehouden een groot proglacial meer , nu ondergedompeld onder de Noordzee. [53] Ongeveer 10.000 jaar geleden, tijdens de Devensiaanse ijstijd met zijn lagere zeeniveau , was Groot-Brittannië geen eiland, maar een hooggelegen gebied van continentaal Noordwest-Europa, dat gedeeltelijk onder de Euraziatische ijskap lag. Het zeeniveau was ongeveer 120 meter (390 voet) lager dan nu, en de bodem van de Noordzee was droog en fungeerde als een landbrug, nu bekend als Doggerland , naar het vasteland. Over het algemeen wordt aangenomen dat toen de zeespiegel geleidelijk steeg na het einde van de laatste ijstijd van de huidige ijstijd, Doggerland opnieuw onder water kwam te staan en het Britse schiereiland rond 6500 voor Christus afsneed van het Europese vasteland. [54]
Geologie
Groot-Brittannië is gedurende een zeer lange periode onderworpen aan een verscheidenheid aan platentektonische processen. Veranderende breedtegraad en zeeniveau zijn belangrijke factoren geweest in de aard van sedimentaire sequenties, terwijl opeenvolgende continentale botsingen de geologische structuur hebben aangetast , waarbij grote breuken en vouwen een erfenis zijn van elke gebergtevorming (periode van bergopbouw ), vaak geassocieerd met vulkanische activiteit en de metamorfose van bestaande rocksequenties. Als resultaat van deze bewogen geologische geschiedenis vertoont het eiland een rijke verscheidenheid aan landschappen .
De oudste rotsen in Groot-Brittannië zijn de Lewisiaanse gneis , metamorfe gesteenten die in het uiterste noordwesten van het eiland en in de Hebriden worden gevonden (met een paar kleine ontsluitingen elders), die dateren van minstens 2700 My geleden. Ten zuiden van de gneis bevindt zich een complex mengsel van rotsen die de North West Highlands en Grampian Highlands in Schotland vormen. Dit zijn in wezen de overblijfselen van opgevouwen sedimentaire gesteenten die tussen 1000 My en 670 My geleden zijn afgezet boven de gneis op wat toen de bodem van de Iapetus Oceaan was .
In het huidige tijdperk stijgt het noorden van het eiland doordat het gewicht van het Devensiaanse ijs wordt opgetild. Gecompenseerd zinken het zuiden en oosten, over het algemeen geschat op 1 mm ( 1 ⁄ 25 inch) per jaar, waarbij het Londense gebied met het dubbele zakt, gedeeltelijk als gevolg van de voortdurende verdichting van de recente kleiafzettingen.
Fauna
De diversiteit van dieren is bescheiden als gevolg van onder meer het kleine landoppervlak van het eiland, de relatief recente leeftijd van de habitats die zich sinds de laatste ijstijd hebben ontwikkeld en de fysieke scheiding van het eiland van continentaal Europa , en de effecten van seizoensvariabiliteit. [56] Groot-Brittannië kende ook een vroege industrialisatie en is onderhevig aan voortdurende verstedelijking , wat heeft bijgedragen tot het algemene verlies van soorten. [57] Een DEFRA-studie (Department for Environment, Food and Rural Affairs) uit 2006 suggereerde dat 100 soorten in het Verenigd Koninkrijk in de 20e eeuw zijn uitgestorven, ongeveer 100 keer de mate van uitsterven op de achtergrond . Sommige soorten, zoals de bruine rat , rode vos en geïntroduceerde grijze eekhoorn , zijn echter goed aangepast aan stedelijke gebieden.
Knaagdieren vormen 40% van de zoogdiersoorten . [ nodig citaat ] Deze omvatten eekhoorns , muizen , veldmuizen , ratten en de onlangs opnieuw geïntroduceerde Europese bever . [57] Er is ook een overvloed aan Europees konijn , Europese haas , spitsmuizen , Europese mol en verschillende soorten vleermuizen . [57] Vleesetende zoogdieren zijn onder meer de rode vos , de Euraziatische das , de Euraziatische otter , de wezel , de hermelijn en de ongrijpbare Schotse wilde kat . [58] Er worden verschillende soorten zeehonden , walvissen en dolfijnen aangetroffen op of rond de Britse kusten en kustlijnen. De grootste wilde dieren op het land zijn tegenwoordig herten . Het edelhert is de grootste soort, met reeën en damherten ook prominent aanwezig; de laatste werd geïntroduceerd door de Noormannen . [58] [59] Sikaherten en nog twee soorten kleinere herten, muntjac en Chinese waterherten , zijn geïntroduceerd, muntjac wordt wijdverspreid in Engeland en delen van Wales, terwijl Chinese waterherten voornamelijk beperkt zijn tot East Anglia. Veel soorten zijn aangetast door het verlies van habitats. Uitgestorven grote zoogdieren zijn onder meer de bruine beer , grijze wolf en wilde zwijnen ; de laatste heeft de afgelopen tijd een beperkte herintroductie gehad. [57]
Er is een rijkdom aan vogels , met 619 geregistreerde soorten [60], waarvan er 258 op het eiland broeden of in de winter blijven. [61] Vanwege zijn milde winters vanwege zijn breedtegraad, herbergt Groot-Brittannië een groot aantal van vele overwinterende soorten, met name steltlopers , eenden , ganzen en zwanen . [62] Andere bekende vogelsoorten zijn de steenarend , grijze reiger , ijsvogel , bosduif , huismus , roodborst , patrijs en verschillende soorten kraaien , vinken , meeuwen , alken , korhoenders , uilen en valken . [63] Er zijn zes soorten reptielen op het eiland; drie slangen en drie hagedissen inclusief de pootloze langzame worm . Een slang, de adder , is giftig maar zelden dodelijk. [64] Aanwezige amfibieën zijn kikkers , padden en salamanders . [57] Er zijn ook verschillende geïntroduceerde soorten reptielen en amfibieën. [65]
Flora
In dezelfde zin als de fauna, en om vergelijkbare redenen, bestaat de flora uit minder soorten in vergelijking met veel groter continentaal Europa. [66] De flora omvat 3.354 vaatplantensoorten , waarvan 2.297 inheems en 1.057 zijn geïntroduceerd. [67] Het eiland heeft een grote verscheidenheid aan bomen , waaronder inheemse soorten berken , beuken , essen , meidoorns , iep , eiken , taxus , dennen , kersen en appel . [68] Andere bomen zijn genaturaliseerd, vooral geïntroduceerd uit andere delen van Europa (met name Noorwegen) en Noord-Amerika. Geïntroduceerde bomen omvatten verschillende soorten dennen, kastanje , esdoorn , sparren , platanen en sparren , evenals kersenpruimen en perenbomen . [68] De hoogste soorten zijn de Douglassparren ; er zijn twee exemplaren geregistreerd van 65 meter of 212 voet. [69] De Fortingall Yew in Perthshire is de oudste boom van Europa. [70]
Er zijn minstens 1.500 verschillende soorten wilde bloemen . [71] Ongeveer 107 soorten zijn bijzonder zeldzaam of kwetsbaar en worden beschermd door de Wildlife and Countryside Act 1981 . Het is illegaal om wilde bloemen te ontwortelen zonder toestemming van de landeigenaar. [71] [72] Een stemming in 2002 nomineerde verschillende wilde bloemen om specifieke provincies te vertegenwoordigen. [73] Deze omvatten rode klaprozen , boshyacinten , madeliefjes , narcissen , rozemarijn , gaspeldoorn , iris , klimop , munt , orchideeën , braamstruiken , distels , boterbloemen , sleutelbloem , tijm , tulpen , viooltjes , sleutelbloem , heide en nog veel meer. [74] [75] [76] [77]
Er zijn ook veel soorten algen en mossen op het eiland.
Schimmels
Er zijn veel soorten schimmels, waaronder korstmosvormende soorten, en de mycobiota is minder slecht bekend dan in veel andere delen van de wereld. De meest recente checklist van Basidiomycota (beugelzwammen, gelei-schimmels, paddenstoelen en paddenstoelen, puffballs, roest en roetvlekken), gepubliceerd in 2005, accepteert meer dan 3600 soorten. [78] De meest recente checklist van Ascomycota (kopschimmels en hun bondgenoten, waaronder de meeste korstmosvormende schimmels), gepubliceerd in 1985, accepteert nog eens 5100 soorten. [79] Deze twee lijsten bevatten geen conidiumschimmels (schimmels die meestal affiniteiten hebben in de Ascomycota, maar alleen bekend in hun aseksuele toestand) of een van de andere belangrijke schimmelgroepen (Chytridiomycota, Glomeromycota en Zygomycota). Het aantal bekende schimmelsoorten bedraagt zeer waarschijnlijk meer dan 10.000. De mycologen zijn het er algemeen over eens dat er nog veel meer ontdekt moeten worden.
Demografie
Nederzettingen
Londen is de hoofdstad van Engeland en het hele Verenigd Koninkrijk , en is de zetel van de regering van het Verenigd Koninkrijk . Edinburgh en Cardiff zijn respectievelijk de hoofdsteden van Schotland en Wales en huisvesten hun gedecentraliseerde regeringen.
- Grootste stedelijke gebieden
| Rang | Stad-regio | Bebouwde kom [80] | Bevolking (telling van 2011) | Oppervlakte (km 2 ) | Dichtheid (mensen / km 2 ) |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Londen | Groot-Londen | 9.787.426 | 1.737,9 | 5.630 |
| 2 | Manchester - Salford | Greater Manchester | 2.553.379 | 630,3 | 4.051 |
| 3 | Birmingham - Wolverhampton | West Midlands | 2.440.986 | 598,9 | 4.076 |
| 4 | Leeds - Bradford | West Yorkshire | 1.777.934 | 487,8 | 3.645 |
| 5 | Glasgow | Groot Glasgow | 1.209.143 | 368,5 | 3.390 |
| 6 | Liverpool | Liverpool | 864.122 | 199,6 | 4.329 |
| 7 | Southampton - Portsmouth | Zuid-Hampshire | 855.569 | 192,0 | 4.455 |
| 8 | Newcastle upon Tyne - Sunderland | Tyneside | 774.891 | 180,5 | 4.292 |
| 9 | Nottingham | Nottingham | 729.977 | 176,4 | 4.139 |
| 10 | Sheffield | Sheffield | 685.368 | 167,5 | 4.092 |
Taal
In de late bronstijd maakte Groot-Brittannië deel uit van een cultuur genaamd de Atlantische bronstijd , bijeengehouden door maritieme handel, die ook Ierland, Frankrijk, Spanje en Portugal omvatte. In tegenstelling tot de algemeen aanvaarde opvatting [81] dat Keltisch zijn oorsprong vond in de context van de Hallstatt-cultuur , hebben John T. Koch en anderen sinds 2009 voorgesteld dat de oorsprong van de Keltische talen gezocht moet worden in West-Europa uit de bronstijd, met name het Iberisch schiereiland. [82] [83] [84] [85] Het voorstel van Koch et al. Heeft geen brede acceptatie gevonden bij experts op het gebied van de Keltische talen. [81]
Van alle moderne Brythonische talen (Bretons, Cornish, Welsh) wordt algemeen aangenomen dat ze zijn afgeleid van een gemeenschappelijke voorouderlijke taal, Brittonic , British , Common Brythonic , Old Brythonic of Proto-Brythonic genaamd , waarvan wordt aangenomen dat deze is voortgekomen uit het Proto-Celtic of het vroege Insular. Keltisch tegen de 6e eeuw na Christus. [86] Brythonische talen werden waarschijnlijk vóór de Romeinse invasie gesproken, in ieder geval in het grootste deel van Groot-Brittannië ten zuiden van de rivieren Forth en Clyde , hoewel het eiland Man later een Goidelische taal had, Manx . Noord-Schotland sprak voornamelijk Pritennic , dat Pictisch werd , wat mogelijk een Brythonische taal was. Tijdens de periode van de Romeinse bezetting van Zuid-Brittannië (43 tot ca. 410 n.Chr.) Leende Common Brythonic een grote voorraad Latijnse woorden. Ongeveer 800 van deze Latijnse leenwoorden zijn bewaard gebleven in de drie moderne Brythonische talen. Romano-British is de naam voor de gelatiniseerde vorm van de taal die wordt gebruikt door Romeinse auteurs.
Brits Engels wordt tegenwoordig over het hele eiland gesproken en is ontwikkeld uit het Oudengels dat vanaf het midden van de 5e eeuw door Angelsaksische kolonisten naar het eiland is gebracht . Ongeveer 1,5 miljoen mensen spreken Schots , wat de inheemse taal van Schotland was en door de eeuwen heen dichter bij het Engels is komen te staan. [87] [88] Naar schatting 700.000 mensen spreken Welsh , [89] een officiële taal in Wales . [90] In delen van Noordwest-Schotland wordt Schots-Gaelisch nog steeds veel gesproken. Er zijn verschillende regionale dialecten van het Engels en er zijn talloze talen die door sommige immigrantenpopulaties worden gesproken.
Religie
Het christendom is sinds de vroege middeleeuwen qua aantal aanhangers de grootste religie : het werd geïntroduceerd onder de oude Romeinen en ontwikkelde zich als het Keltische christendom . Volgens de overlevering arriveerde het christendom in de 1e of 2e eeuw . De meest populaire vorm is anglicanisme (bekend als episcopalisme in Schotland). Het dateert uit de 16e-eeuwse reformatie en beschouwt zichzelf als zowel katholiek als gereformeerd . Het hoofd van de kerk is de monarch van het Verenigd Koninkrijk, als hoogste gouverneur . Het heeft de status van gevestigde kerk in Engeland. Er zijn vandaag iets meer dan 26 miljoen aanhangers van het anglicanisme in Groot-Brittannië [91], hoewel slechts ongeveer een miljoen regelmatig de diensten bijwonen. De op een na grootste christelijke praktijk is de Latijnse ritus van de rooms-katholieke kerk , die haar geschiedenis terugvoert tot de 6e eeuw met de missie van Augustinus en die ongeveer duizend jaar lang de belangrijkste religie was. Er zijn meer dan 5 miljoen aanhangers vandaag, 4,5 miljoen in Engeland en Wales [92] en 750.000 in Schotland , [93] hoewel minder dan een miljoen katholieken regelmatig naar de massa . [94]
De Kerk van Schotland , een vorm van protestantisme met een presbyteriaans systeem van kerkelijke staatsbestel , is de derde meest talrijke op het eiland met ongeveer 2,1 miljoen leden. [95] Geïntroduceerd in Schotland door predikant John Knox , heeft het de status van nationale kerk in Schotland. De monarch van het Verenigd Koninkrijk wordt vertegenwoordigd door een Lord High Commissioner . Methodisme is de vierde grootste en is voortgekomen uit het anglicanisme door John Wesley . [96] Het werd populair in de oude molensteden Lancashire en Yorkshire , ook onder de tinmijnwerkers in Cornwall . [97] De Presbyterian Church of Wales , die het calvinistische methodisme volgt , is de grootste kerkgenootschap in Wales . Er zijn andere non-conformistische minderheden, zoals baptisten , quakers , de United Reformed Church (een unie van congregationalisten en Engelse presbyterianen ), unitariërs . [98] De eerste patroonheilige van Groot-Brittannië was Saint Alban . [99] Hij was de eerste christelijke martelaar uit de Romeins-Britse periode, ter dood veroordeeld voor zijn geloof en geofferd aan de heidense goden . [100] In recentere tijden hebben sommigen de adoptie van St Aidan als een andere patroonheilige van Groot-Brittannië voorgesteld . [101] Vanuit Ierland werkte hij bij Iona onder de Dál Riata en vervolgens in Lindisfarne, waar hij het christendom herstelde in Northumbria . [101]
De drie samenstellende landen van het Verenigd Koninkrijk hebben patroonheiligen: Sint-Joris en Sint-Andreas zijn vertegenwoordigd in de vlaggen van respectievelijk Engeland en Schotland . [102] Deze twee vlaggen vormen samen de basis van de Britse koninklijke vlag van 1604. [102] Saint David is de patroonheilige van Wales. [103] Er zijn veel andere Britse heiligen. Enkele van de bekendste zijn Cuthbert , Columba , Patrick , Margaret , Edward the Confessor , Mungo , Thomas More , Petroc , Bede en Thomas Becket . [103]
Talloze andere religies worden beoefend. [104] De volkstelling van 2011 vermeldde dat de islam ongeveer 2,7 miljoen aanhangers had (met uitzondering van Schotland met ongeveer 76.000). [105] Meer dan 1,4 miljoen mensen (exclusief de ongeveer 38.000 in Schotland) geloven in het hindoeïsme , het sikhisme of het boeddhisme - religies die zich ontwikkelden op het Indiase subcontinent en in Zuidoost-Azië . [105] Het jodendom speelde iets meer dan het boeddhisme bij de volkstelling van 2011, met 263.000 aanhangers (exclusief dat van Schotland ongeveer 6000). [105] Joden hebben Groot-Brittannië bewoond sinds 1070. Maar degenen die woonden en openlijk over hun religie waren, werden in 1290 uit Engeland verdreven , zoals gerepliceerd in sommige andere katholieke landen van die tijd. Joden mochten vanaf 1656 de nederzetting herstellen, in het interregnum dat een hoogtepunt was van het antikatholicisme. [106] De meeste Joden in Groot-Brittannië hebben voorouders die voor hun leven vluchtten , met name uit het 19e-eeuwse Litouwen en de door nazi-Duitsland bezette gebieden . [107]
Zie ook
- Lijst met eilanden van Engeland
- Lijst met eilanden van Schotland
- Lijst met eilanden van Wales
Opmerkingen
- ^ De politieke definitie van Groot-Brittannië - dat wil zeggen Engeland, Schotland en Wales samen - omvat een aantal eilanden voor de kust, zoals het Isle of Wight , Anglesey en Shetland, die geen deel uitmaken van het geografische eiland Groot-Brittannië. Deze drie landen samen hebben een totale oppervlakte van 234.402 km 2 (90.503 vierkante mijl). [7]
Referenties
- ^ ISLAND DIRECTORY , Milieuprogramma van de Verenigde Naties. Ontvangen 9 augustus 2015.
- ^ "De hoogste berg van Groot-Brittannië is groter" . Ordnance Survey Blog . 18 maart 2016.
- ^ Telling van 2011: schattingen van de bevolking voor het Verenigd Koninkrijk . In de volkstelling van 2011 werd de bevolking van Engeland, Wales en Schotland geschat op ongeveer 61.370.000; bestaande uit 60.800.000 op Groot-Brittannië en 570.000 op andere eilanden. Ontvangen 23 januari 2014
- ^ "Etnische groep naar leeftijd in Engeland en Wales" . www.nomisweb.co.uk . Ontvangen 2 februari 2014 .
- ^ "Etnische groepen, Schotland, 2001 en 2011" (pdf) . www.scotlandscensus.gov.uk . Ontvangen 2 februari 2014 .
- ^ "Eilanden per landgebied, Milieuprogramma van de Verenigde Naties" . Islands.unep.ch . Ontvangen 24 februari 2012 .
- ^ "De landen van het VK" . Bureau voor nationale statistieken . Gearchiveerd van het origineel op 8 januari 2016 . Ontvangen 5 juli 2015 .
- ^ "zegt 803 eilanden die een te onderscheiden kustlijn hebben op een Ordnance Survey-kaart, en er zijn nog enkele duizenden die te klein zijn om als alles behalve een punt te worden weergegeven" . Mapzone.ordnancesurvey.co.uk . Ontvangen 24 februari 2012 .
- ^ "Bevolkingsschattingen" (pdf) . Nationale statistieken online . Newport, Wales: Office for National Statistics. 24 juni 2010. Gearchiveerd van het origineel (pdf) op 14 november 2010 . Ontvangen 24 september 2010 .
- ^ Zie Geohive.com Landgegevens Gearchiveerd 21 september 2012 bij de Wayback Machine . Japan Census of 2000 ; Telling van het Verenigd Koninkrijk van 2001 . De redactie van de Lijst van eilanden naar bevolking lijkt vergelijkbare gegevens van de relevante statistische bureaus te hebben gebruikt en de verschillende administratieve districten waaruit elk eiland bestaat, bij elkaar te hebben opgeteld, en vervolgens hetzelfde te hebben gedaan voor de minder dichtbevolkte eilanden. Een redacteur van dit artikel heeft dat werk niet herhaald. Daarom wordt deze plausibele en bij uitstek redelijke rangschikking gepost als niet-gegronde algemene kennis .
- ^ "Wie, wat, waarom: waarom is het Team GB, niet Team UK?" . BBC News . 14 augustus 2016 . Ontvangen 6 augustus 2018 .
- ^ Oliver, Clare (2003). Groot-Brittannië . Black Rabbit Books. p. 4. ISBN 978-1-58340-204-7.
- ^ O'Rahilly 1946
- ^ 4.20 geeft een vertaling die de eerste invasie van Caesar beschrijft, met termen die uit IV.XX in het Latijn verschijnenals aankomend in "Britannia", de inwoners zijn "Britanni", en op p30 "principes Britanniae" (dwz "hoofden van Britannia") wordt vertaald als "chiefs of Britain".
- ^ Cunliffe 2002 , blz. 94-95
- ^ "Angelsaksen" . BBC News . Ontvangen 5 september 2009 .
- ^ a b c Snyder, Christopher A. (2003). De Britten . Blackwell Publishing . p. 12 . ISBN 978-0-631-22260-6.
- ^ " ... ἐν τούτῳ γε μὴν νῆσοι μέγιστοι τυγχάνουσιν οὖσαι, Βρεττανικαὶ λεγόμεναι, Ἀλβίων καὶ Ἰέρνη, ... " transliteratie" ... en toutôi ge mên Nesoi megistoi tynchanousin ousai dyo, Brettanikai legomenai, Albion kai Ierne,. .. ", Aristoteles: On Sophistic Refutations. Over coming-to-be en overlijden. Op de kosmos. , 393b, pagina's 360-361, Loeb Classical Library nr. 400, Londen William Heinemann LTD, Cambridge, Massachusetts University Press MCMLV
- ^ Boek I.4.2-4, Boek II.3.5, Boek III.2.11 en 4.4, Boek IV.2.1, Boek IV.4.1, Boek IV.5.5, Boek VII.3.1
- ^ Naturalis Historia Book IV vanPlinius de Oudere. Hoofdstuk XLI Latijnse tekst en Engelse vertaling , genummerd Boek 4, Hoofdstuk 30, bij het Perseus Project .
- ^ O Corrain, Donnchadh, hoogleraar Ierse geschiedenis aan University College Cork (1 november 2001). ‘Hoofdstuk 1: Prehistorisch en vroegchristelijk Ierland ’. In Foster, RF (red.). The Oxford geschiedenis van Ierland . Oxford Universiteit krant. ISBN 978-0-19-280202-6.
- ^ Cunliffe, Barry (2012). Groot-Brittannië begint. Oxford, VK: Oxford University Press. p. 4, ISBN 978-0-19-967945-4 .
- ^ Βρεττανική . Liddell, Henry George ; Scott, Robert ; Een Grieks-Engels Lexicon bij het Perseus-project
- ^ Strabo's Aardrijkskunde Boek I. Hoofdstuk IV. Deel 2 Griekse tekst en Engelse vertaling bij het Perseus-project .
- ^ Strabo's Aardrijkskunde Boek IV. Hoofdstuk II. Deel 1 Griekse tekst en Engelse vertaling bij het Perseus-project .
- ^ Strabo's Aardrijkskunde Boek IV. Hoofdstuk IV. Deel 1 Griekse tekst en Engelse vertaling bij het Perseus-project .
- ^ Marcianus Heracleensis ; Müller, Karl Otfried ; et al. (1855). "Periplus Maris Exteri, Liber Prior, Prooemium" . In Firmin Didot, Ambrosio (red.). Geographi Graeci Minores . 1 . Parijs. blz. 516-517.Griekse tekst en Latijnse vertaling daarvan gearchiveerd op het internetarchief .
- ^ Tierney, James J. (1959). "Ptolemaeus kaart van Schotland". The Journal of Hellenic Studies . 79 : 132-148. doi : 10,2307 / 627926 . JSTOR 627926 .
- ^ Ptolemaeus, Claudius (1898). "Ἕκθεσις τῶν κατὰ παράλληλον ἰδιωμάτων: κβ ', κε ' " (PDF) . In Heiberg, JL (red.). Claudii Ptolemaei Opera quae exstant omnia . vol.1 Syntaxis Mathematica. Leipzig: in aedibus BG Teubneri. blz. 112-113.
|volume=heeft extra tekst ( help ) - ^ Ptolemaeus, Claudius (1843). "Boek II, Prooemium en hoofdstuk β ', paragraaf 12" (PDF) . In Nobbe, Carolus Fridericus Augustus (red.). Claudii Ptolemaei Geographia . vol.1. Leipzig: sumptibus et typis Caroli Tauchnitii. blz.59, 67.
|volume=heeft extra tekst ( help ) - ^ Freeman, Philip (2001). Ierland en de klassieke wereld . Austin, Texas: University of Texas Press. p. 65. ISBN 978-0-292-72518-8.
- ^ Nicholls, Andrew D., The Jacobean Union: A Reconsideration of British Civil Policies Under the Early Stuarts , 1999. p. 5.
- ^ UK 2005: het officiële jaarboek van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland . London: Office for National Statistics. 29 november 2004. blz. Vii. ISBN 978-0-11-621738-7. Ontvangen 27 mei 2012 .
- ^ Oxford English Dictionary , Oxford: Oxford University Press,
Groot-Brittannië: Engeland, Wales en Schotland beschouwd als een eenheid. De naam wordt ook vaak losjes gebruikt om naar het Verenigd Koninkrijk te verwijzen.
Groot-Brittannië is de naam van het eiland dat Engeland, Schotland en Wales omvat, hoewel de term ook losjes wordt gebruikt om naar het Verenigd Koninkrijk te verwijzen. Het Verenigd Koninkrijk is een politieke eenheid die deze landen en Noord-Ierland omvat. De Britse eilanden is een geografische term die verwijst naar het Verenigd Koninkrijk, Ierland en omliggende kleinere eilanden zoals de Hebriden en de Kanaaleilanden. - ^ Brock, Colin (2018), Geography of Education: Scale, Space and Location in the Study of Education , London: Bloomsbury,
Het politieke grondgebied van Noord-Ierland maakt geen deel uit van Groot-Brittannië, maar maakt deel uit van de natie 'The United Kingdom of Great Groot-Brittannië en Noord-Ierland '(VK). Groot-Brittannië omvat Engeland, Schotland en Wales.
- ^ Groot-Brittannië , Oxford English Dictionary,
Britain: / ˈbrɪt (ə) n / het eiland met Engeland, Wales en Schotland. De naam is in grote lijnen synoniem met Groot-Brittannië, maar de langere vorm is gebruikelijker voor de politieke eenheid.
- ^ Britain 2001: The Official Yearbook of the United Kingdom, 2001 (PDF) . London: Office for National Statistics. Augustus 2000. blz. Vii. ISBN 978-0-11-621278-8. Gearchiveerd van het origineel (pdf) op 13 maart 2011.
- ^ UK 2002: het officiële jaarboek van Groot-Brittannië en Noord-Ierland (PDF) . London: Office for National Statistics. Augustus 2001. pp. Vi. ISBN 978-0-11-621738-7. Gearchiveerd van het origineel (pdf) op 22 maart 2007.
- ^ HL Deb 21 oktober 2004 vol 665 c99WA Hansard
- ^ "Wie is wie? Maak kennis met de Olympische hoopvol van Noord-Ierland in Team GB en Team IRE" . www.BBC.co.uk . BBC News . 28 juli 2012.
- ^ een b "Kerngegevens over het Verenigd Koninkrijk" . Direct.gov.uk. Gearchiveerd van het origineel op 15 november 2008 . Ontvangen 11 oktober 2008 .
- ^ Ademuni-Odeke (1998). Bareboat Charter (schip) registratie . Martinus Nijhoff Publishers. p. 367. ISBN 978-90-411-0513-4.
- ^ Ghosh, Pallab (7 februari 2014). "Vroegste voetafdrukken buiten Afrika ontdekt in Norfolk" . BBC News . Ontvangen 7 februari 2014 .
- ^ Gräslund, Bo (2005). "Sporen van de vroege mens". Vroege mensen en hun wereld . Londen: Routledge. p. 62 . ISBN 978-0-415-35344-1.
- ^ Edwards, Robin & al. " Het eiland Ierland: de mythe van een Ierse landbrug verdrinken? " Geraadpleegd op 15 februari 2013.
- ^ Lacey, Robert. Great Tales from English History . New York: Little, Brown & Co, 2004. ISBN 0-316-10910-X .
- ^ Ellis, Peter Berresford (1974). De taal van Cornwall en zijn literatuur . Londen: Routledge & Kegan Paul. p. 20. ISBN 978-0-7100-7928-2.
- ^ "Engeland / Groot-Brittannië: Royal Styles: 1604-1707" . Archontology.org. 13 maart 2010 . Ontvangen 27 april 2013 .
- ^ HMC 60, Manuscripts of the Earl of Mar and Kellie , deel 2 (1930), p. 226
- ^ "geraadpleegd op 14 november 2009" . Eosnap.com. Gearchiveerd van het origineel op 30 mei 2020 . Ontvangen 24 februari 2012 .
- ^ Tabellen van de Lijst van het Eiland van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) "Eilanden per landgebied". Opgehaald van http://islands.unep.ch/Tiarea.htm op 13 augustus 2009
- ^ "Limits of Oceans and Seas, 3e editie + correcties" (PDF) . Internationale Hydrografische Organisatie. 1971. p. 42 [correcties op pagina 13] . Ontvangen 28 december 2020 .
- ^ Gupta, Sanjeev; Collier, Jenny S .; Palmer-Felgate, Andy; Potter, Graeme (2007). "Catastrofale overstromingsoorsprong van platdalensystemen in het Engelse Kanaal". Natuur . 448 (7151): 342-5. Bibcode : 2007Natur.448..342G . doi : 10.1038 / nature06018 . PMID 17637667 . S2CID 4408290 . Lay-samenvatting - NBC News (18 juli 2007).
- ^ "Vincent Gaffney," Global Warming and the Lost European Country " " (pdf) . Gearchiveerd van het origineel (pdf) op 10 maart 2012 . Ontvangen 24 februari 2012 .
- ^ "The Robin - Britain's Favorite Bird" . BritishBirdLovers.co.uk . Ontvangen 15 augustus 2011 .
- ^ "Rottend hout: een overzicht van zijn status en ecologie in het Verenigd Koninkrijk en Europa" (pdf) . FS.fed.us . Ontvangen 15 augustus 2011 . Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ a b c d e "Een korte geschiedenis van de Britse zoogdierfauna" . ABDN.ac.uk. Gearchiveerd van het origineel op 11 februari 2006. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ a b Else, Groot-Brittannië , 85.
- ^ "The Fallow Deer Project, University of Nottingham" . Nottingham.ac.uk. Gearchiveerd van het origineel op 15 maart 2008 . Ontvangen 24 februari 2012 .
- ^ "The British List" (pdf) . Britse Ornithologen Union . Ontvangen 10 april 2019 .
- ^ "Birds of Britain" . BTO.org. Ontvangen op 16 februari 2009.
- ^ "Familie van eenden, ganzen en zwanen" . NatureGrid.org.uk. Gearchiveerd van het origineel op 8 april 2009. Ontvangen op 16 februari 2009.
- ^ "Vogels" . NatureGrid.org.uk. Gearchiveerd van het origineel op 30 juni 2009. Ontvangen op 16 februari 2009.
- ^ "The Adder's Byte" . CountySideInfo.co.uk. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ "Soort identificatie" . Reptielen en amfibieën van het VK .
- ^ "Planten van de Pacific Northwest in West-Europa" . Botanisch elektrisch nieuws. Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ Frodin, Guide to Standard Floras of the World , 599.
- ^ een b "Checklist van Britse planten" . Natuurlijk geschiedenismuseum. Ontvangen op 2 maart 2009.
- ^ "Feiten over de bomen van Groot-Brittannië" . WildAboutBritain.co.uk. Gearchiveerd van het origineel op 29 april 2009. Ontvangen op 2 maart 2009.
- ^ "The Fortingall Yew" . PerthshireBigTreeCountry.co.uk. Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ een b "Feiten en cijfers over wilde bloemen" . WildAboutFlowers.co.uk. Gearchiveerd van het origineel op 26 februari 2008. Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ "Bedreigde Britse wilde bloemen" . CountryLovers.co.uk. Gearchiveerd van het origineel op 16 oktober 2008 . Ontvangen 23 augustus 2009 . Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ "County Flowers of Great Britain" . WildAboutFlowers.co.uk. Gearchiveerd van het origineel op 27 april 2009. Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ "Mensen en planten: de wilde flora van het VK in kaart brengen" (pdf) . PlantLife.org.uk. Gearchiveerd van het origineel (pdf) op 7 november 2007. Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ "British Wildflower Images" . Map-Reading.co.uk. Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ "Lijst van Britse Wildlfowers op algemene naam" . WildAboutBritain.co.uk. Gearchiveerd van het origineel op 29 april 2009. Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ "Britse planten en algen" . Arkive.org. Gearchiveerd van het origineel op 12 augustus 2009 . Ontvangen 23 augustus 2009 . Ontvangen op 23 februari 2009.
- ^ Legon & Henrici, Checklist van de Britse en Ierse Basidiomycota
- ^ Cannon, Hawksworth & Sherwood-Pike, The British Ascomycotina. Een geannoteerde checklist
- ^ "2011 Census - Bebouwde kom" . ONS . Ontvangen 12 juli 2015 .
- ^ een b Eska, Joseph F. (december 2013). "Bryn Mawr Classical Review 2013/12/35" . Bryn Mawr Classical recensie . Ontvangen 2 september 2014 .
- ^ Aberystwyth University - Nieuws . Aber.ac.uk. Ontvangen op 17 juli 2013.
- ^ "Bijlage" (pdf) . O'Donnell-lezing . 2008 . Ontvangen 15 augustus 2011 .
- ^ Koch, John (2009). "Tartessian: Celtic from the Southwest at the Dawn of History in Acta Palaeohispanica X Palaeohispanica 9" (PDF) . Palaeohispánica: Revista Sobre Lenguas y Culturas de la Hispania Antigua . Palaeohispanica: 339-51. ISSN 1578-5386 . Ontvangen 17 mei 2010 .
- ^ Koch, John. "Nieuw onderzoek suggereert dat Welsh-Keltische wortels in Spanje en Portugal liggen" . Ontvangen 10 mei 2010 .
- ^ Koch, John T. (2007). Een atlas voor Celtic Studies . Oxford: Oxbow Books. ISBN 978-1-84217-309-1.
- ^ Schotse volkstelling 2011 - Taal, alle mensen van 3 jaar en ouder. Van de 60.815.385 inwoners van het VK die ouder zijn dan drie jaar, kunnen 1.541.693 (2,5%) Schots spreken.
- ^ AJ Aitken in The Oxford Companion to the English Language , Oxford University Press 1992. p.894
- ^ Bwrdd jr Iaith Gymraeg, een statistisch overzicht van de Welshe taal , door Hywel M Jones, pagina 115, 13.5.1.6, Engeland. Gepubliceerd in februari 2012. Ontvangen op 28 maart 2016.
- ^ "Maatregel 2011 van de Welshe taal (Wales)" . wetgeving.gov.uk . Het Nationaal Archief . Ontvangen 30 mei 2016 .
- ^ ‘Globaal anglicanisme op een kruispunt’ . PewResearch.org. 19 juni 2008. Gearchiveerd van het origineel op 13 augustus 2011 . Ontvangen 15 augustus 2011 . Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ "Mensen hier 'moeten de wetten van het land gehoorzamen ' " . The Daily Telegraph . Londen. 9 februari 2008 . Ontvangen 4 mei 2010 . Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ "Kardinaal is niet veel veranderd door zijn nieuwe baan" . Living Scotsman . Ontvangen 15 augustus 2011 . Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ 'Hoeveel katholieken zijn er in Groot-Brittannië?' . BBC. 15 september 2010 . Ontvangen 15 september 2010 . Ontvangen op 17 oktober 2011.
- ^ "Analyse van religie in de volkstelling van 2001 - huidige religie in Schotland" . Scotland.gov.uk. 28 februari 2005 . Ontvangen 15 augustus 2011 . Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ "The Methodist Church" . BBC.co.uk. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ "Methodisme in Groot-Brittannië" . GoffsOakMethodistChurch.co.uk. Gearchiveerd van het origineel op 31 januari 2009. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ "Cambridge geschiedenis van het christendom" . Hugh McLeod. Gearchiveerd van het origineel op 21 juli 2012. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ Dawkins, The Shakespeare Enigma , blz.343.
- ^ Butler, Butler's Lives of the Saints , p.141.
- ^ een b "Huil God voor Harry, Groot-Brittannië en ... St Aidan" . The Independent . Londen. 23 april 2008. Gearchiveerd van het origineel op 31 augustus 2012. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ een b "Verenigd Koninkrijk - Geschiedenis van de vlag" . FlagSpot.net. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ een b "Heiligen" . Britten op hun best. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ "Gids voor religies in het VK" . The Guardian . Londen. Gearchiveerd van het origineel op 23 januari 2011. Ontvangen op 16 augustus 2011
- ^ a b c https://www.ons.gov.uk/peoplepopulationandcommunity/culturalidentity/religion/articles/religioninenglandandwales2011/2012-12-11
- ^ "Van uitzetting (1290) tot overname (1656): Joden en Engeland" (pdf) . Goldsmiths.ac.uk. Gearchiveerd van het origineel (pdf) op 26 juni 2008. Ontvangen op 1 februari 2009.
- ^ "Joden in Schotland" . British-Jewry.org.uk. Gearchiveerd van het origineel op 9 mei 2005. Ontvangen op 1 februari 2009.
Bibliografie
- Plinius de Oudere (vertaald door Rackham, Harris) (1938). Natuurlijke historie . Harvard University Press.
- Ball, Martin John (1994). De Keltische talen . Routledge. ISBN 978-0-415-01035-1.
- Butler, Alban (1997). Butler's leven van de heiligen . Continuum International Publishing Group. ISBN 978-0-86012-255-5.
- Frodin, DG (2001). Gids voor Standard Floras of the World . Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-79077-2.
- Spencer, Colin (2003). British Food: An Extraordinary Thousand Years of History . Columbia University Press. ISBN 978-0-231-13110-0.
- Andrews, Robert (2004). The Rough Guide to Britain . Rough Guides Ltd. ISBN 978-1-84353-301-6.
- Dawkins, Peter (2004). De Shakespeare Enigma . Polair Publishing. ISBN 978-0-9545389-4-1.
- Majoor, John (2004). Geschiedenis in citaten . Cassell. ISBN 978-0-304-35387-3.
- Anders, David (2005). Groot-Brittannië . Eenzame planeet. ISBN 978-1-74059-921-4.
- Kaufman, Will; Slettedahl, Heidi Macpherson (2005). Groot-Brittannië en Amerika: cultuur, politiek en geschiedenis . ABC-Clio. ISBN 978-1-85109-431-8.
- Oppenheimer, Stephen (2006). Oorsprong van de Britten . Carroll & Graf. ISBN 978-0-7867-1890-0.
- Kamer, Adrian (2006). Plaatsnamen van de wereld . McFarland. ISBN 978-0-7864-2248-7.
- Massey, Gerald (2007). Een boek van het begin, Vol. 1 . Cosimo. ISBN 978-1-60206-829-2.
- Taylor, Isaac (2008). Namen en hun geschiedenis: een handboek van historische geografie en topografische nomenclatuur . BiblioBazaar. ISBN 978-0-559-29667-3.
- Legon, NW; Henrici, A. (2005). Checklist van de Britse en Ierse Basidiomycota . Royal Botanic Gardens, Kew. ISBN 978-1-84246-121-1.
- Cannon, PF; Hawksworth, DL; MA, Sherwood-Pike (1985). De Britse Ascomycotina. Een geannoteerde checklist . Commonwealth Mycological Institute & British Mycological Society. ISBN 978-0-85198-546-6.
Externe links
- Kust - de BBC verkent de kust van Groot-Brittannië
- De Britse eilanden
- 200 grote steden en steden op de Britse eilanden
- CIA Factbook Verenigd Koninkrijk
Videolinks
- Pathe reisverslag, 1960, Reis door Groot-Brittannië
- Pathe-journaal, 1960, Know the British
- Pathe journaal, 1950, Festival of Britain