Peking Mandarijn (afdeling van Mandarijn)

Peking Mandarijn
Peking Mandarijn
北京官話/北京官话; Běijīng Guānhuà
Uitspraak	Peking dialect: [pèitɕíŋ kwánxwâ]
Regio	Beijing , Hebei , Binnen-Mongolië , Liaoning en Tianjin
Moedertaalsprekers	27 miljoen (2004)
Taalfamilie	Chinees-Tibetaans Sinitisch Mandarijn Peking Mandarijn; ; ;
dialecten	Peking dialect; Chengde-dialect; Chifeng-dialect;
Taalcodes
ISO 639-3	–
ISO 639-6	bjgh
Taalkundige lijst	cmn-bei
Glottolog	beij1235 Pekingi
Linguasphere	79-AAA-bb

In de Chinese dialectologie, Beijing Mandarijn ( vereenvoudigd Chinees :北京官话; traditionele Chinees :北京官話; pinyin : Běijīng Guanhua ) verwijst naar een belangrijke tak van de Mandarijn Chinees erkend door de Taal Atlas van China , omvat een aantal dialecten gesproken in gebieden van Peking , Hebei , Binnen-Mongolië , Liaoning en Tianjin , ^{[1] waarvan} de belangrijkste het Peking-dialect is , dat de fonologische basis vormt voorStandaard Chinees .

Classificatie

Peking Mandarijn en Noordoost-Mandarijn werden in de jaren tachtig door de Chinese taalkundige Li Rong voorgesteld als twee afzonderlijke takken van het Mandarijn. ^[2] In Li's artikel uit 1985 stelde hij voor om toonreflexen van Midden-Chinese geblokte toontekens te gebruiken als criterium voor het classificeren van Mandarijn-dialecten. ^[3] In dit artikel gebruikte hij de term "Beijing Mandarijn" (北京官话) om de dialectgroep aan te duiden waarin geblokte toontekens met een stemloze initiaal een donkere toon, een lichte toon, stijgende en vertrekkende toonreflexen hebben. ^[3] Hij koos de naam Peking Mandarijn omdat deze Mandarijn-groep ongeveer overeenkomt met dePeking dialect . ^[4]

Vervolgens stelde hij in 1987 een splitsing voor van het Peking-Mandarijn en het Noordoost-Mandarijn, waarbij hij de volgende redenen opsomde: ^[5]^[6]

Geblokte tekens met stemloze initialen in het Midden-Chinees worden veel vaker gedistribueerd in de categorie met stijgende tonen in het noordoosten van het Mandarijn dan in het Peking-Mandarijn;
De toonwaarde van de donkere toon is lager in Noordoost-Mandarijn dan in Peking-Mandarijn;
Over het algemeen ontwikkelde de -initiaal van het Midden-Chinees zich tot een moderne niet-null-initiaal in het Peking-Mandarijn en een moderne nul-initiaal in het Noordoost-Mandarijn.

De 2012-editie van Language Atlas of China voegde nog een methode toe om Peking Mandarijn te onderscheiden van Noordoost-Mandarijn: ^[7]

De moderne uitspraken van de精, 知, 莊 en 章 initialen van het Midden-Chinees zijn twee sets van sibilanten-dental en retroflex-en deze twee sets zijn niet samengevoegd of verward in Peking Mandarijn.

Ondertussen zijn er enkele geleerden die het Peking-Mandarijn en het Noordoost-Mandarijn beschouwen als één onderdeel van het Mandarijn. Lin (1987) merkte de fonologische overeenkomst op tussen het Peking-Mandarijn en het Noordoost-Mandarijn. ^[8] Zhang (2010) suggereerde dat de criteria voor de verdeling van het Peking-Mandarijn en het Noordoost-Mandarijn als Mandarijn-groepen op het hoogste niveau inconsistent zijn met het criterium voor de verdeling van andere Mandarijnen-groepen op het hoogste niveau. ^[9]

onderverdelingen

Beijing Mandarijn is ingedeeld in de volgende onderverdelingen in de 2012 editie van Language Atlas of China : ^[10]

Jīng–Cheng (京承)
- Jīngshī (京师;京師), inclusief het stedelijk gebied en enkele buitenwijken van Peking .
- Huái-Chéng (怀承;懷承), waaronder enkele buitenwijken van Peking, delen van Langfang , de meeste delen van Chengde , Wuqing en Duolun .
Cháo-Fēng (朝峰), een gebied tussen het Huái-Chéng- cluster en het Noordoostelijke Mandarijn , dat de steden Chaoyang en Chifeng beslaat . Deze subgroep heeft kenmerken die liggen tussen die van Peking Mandarijn en Noordoost Mandarijn. ^[11]

Volgens de 2012-editie van Atlas worden deze subgroepen onderscheiden door de volgende kenmerken: ^[1]

De Jīng-Chéng- subgroep heeft een hoge donkere toon en de Cháo-Fēng- subgroep een relatief lage;
Binnen de Jīng-Chéng- subgroep voegen dialecten in het Huái-Chéng- cluster een /n/ of /ŋ/ -initiaal toe aan kaikou hu- tekens met影-, 疑-, 云- en -initialen in het Midden-Chinees, terwijl een initiaal afwezig is in de Jīngshī- cluster .

Vergeleken met de eerste editie (1987), de tweede editie (2012) van de Atlas gedegradeerd Jīngshī en Huái-Chéng subgroepen tot clusters van een nieuwe Jīng-Chéng subgroep. Shi-Kè (石克) of Běijiāng (北疆) subgroep (inclusief de steden Shihezi en Karamay ), vermeld als een subgroep van Beijing Mandarijn in de editie van 1987, wordt opnieuw toegewezen aan een Běijiāng (北疆) subgroep van Lanyin Mandarijn en een Nánjiāng (南疆) subgroep van Central Plains Mandarijn. De subgroep Cháo-Fēng bestrijkt een groter gebied in de editie van 2012. ^[12]

fonologische kenmerken

initialen

Met betrekking tot initialen verschillen de reflexen van kaikou hu lettergrepen met een van de影, 疑, 云 en 以 initialen in het Midden-Chinees tussen de subgroepen: een nul-initiaal wordt gevonden in het Jīngshī- cluster, terwijl /n/ of /ŋ/ initialen zijn vaak aanwezig in de Huái-Chéng- cluster en de Cháo-Fēng- subgroep. ^[1]^[13]

Onderverdeling	Plaats	鵝/鹅	昂	愛/爱	矮	襖/袄
Initiaal in het Midden-Chinees ►		*N	*N	*ʔ	*ʔ	*ʔ
Jingshi	Peking	∅	∅	∅	∅	∅
Huai–Cheng	Chengde ^[14]	N	N	N	N	N
Chao-Feng	Chifeng ^[15] ( oude stijl )	N	∅	∅	N	N

Dental en retroflex sisklanken zijn verschillende fonemen in Peking Mandarijn. ^[5] Dit is in tegenstelling tot Noordoost-Mandarijn , waarin de twee categorieën ofwel in vrije variatie zijn of zijn samengevoegd tot een enkel type sisklanken. ^[5]

tonen

In zowel het Peking-Mandarijn als het Noordoost-Mandarijn is de geblokte toon van het Midden-Chinees volledig verdwenen en wordt deze onregelmatig ^[16] verdeeld over de overige tonen. ^[17] Het Peking-Mandarijn heeft echter aanzienlijk minder tekens met stijgende tonen en een oorsprong met een gecontroleerde toon, vergeleken met het Noordoost-Mandarijn . ^[18]

Onderverdeling	Plaats	戳	福	質/质 ^[19]
Peking Mandarijn	Peking	donker niveau	lichtniveau	vertrekkende
Noordoost-Mandarijn	Harbin	stijgende lijn	stijgende lijn	stijgende lijn

De subgroep Cháo-Fēng heeft over het algemeen een lagere toonwaarde voor de donkere toon. ^[1]

**Tonen van Peking Mandarijn dialecten**
Onderverdeling	Plaats	Donker niveau	Lichtniveau	Stijgende lijn	vertrekken	ref.
Jingshi	Peking	˥ (55)	˧˥ (35)	˨˩˦ (214)	˥˩ (51)	^[20]
Huai–Cheng	Chengde	˥ (55)	˧˥ (35)	˨˩˦ (214)	˥˩ (51)	^[20]
Chao-Feng	Chifeng	˥ (55)	˧˧˥ (335)	˨˩˧ (213)	˥˨ (52)	^[20]
Chao-Feng	Chifeng	˥ (55)	˧˧˥ (335)	˨˩˧ (213)	˥˩ (51)	^[21]

Lexicale kenmerken

De subgroep Cháo-Fēng heeft meer woorden gemeen met die van Noordoost-Mandarijn. ^[11]

	deze plek	benijden	misleiden	opscheppen; opscheppen	vies	Te doen
MSC	這地方/这地方	嫉妒	騙人/骗人	炫耀	髒/脏	搞
Chao-Feng	這圪墶/这圪垯	眼氣/眼气	忽悠	得瑟	埋汰	整

Versterker老wordt ook gebruikt in de Chao Feng subgroep. ^[11]

Opmerkingen:

^ a b c d e Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 42.
^ Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 41.
^ a b Li (1985) , p. 3, 4.
^ Li (1989) , blz. 247.
^ a b c Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 40.
^ Li (1989) , blz. 246.
^ Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 35, 40, 41.
^ Lin (1987) , blz. 166-167.
^ Zhang (2010) , blz. 45.
^ Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 42 - 43.
^ a b c Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 37.
^ Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 11.
^ Hou (2002) , p. 18.
^ Er zijn ook andere manieren om dergelijke initialen in dit dialect uit te spreken. ( Zhang 2010 , p. 79)
^ Er zijn ook andere manieren om dergelijke initialen in dit dialect uit te spreken. ( Zhang 2010 , p. 79)
^ Zhang (2010) , blz. 180.
^ Hou (2002) , p. 17.
^ Hou (2002) , p. 19.
^ Verwijzend naar de gecontroleerde gestemde uitspraak, zoals in質量/质量.
^ a b c Hou (2002) , p. 38.
^ Zhang (2010) , blz. 241.

Referenties

Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012), Zhōngguó Yǔyán Dìtú Jí 中国语言地图集[ Taal Atlas of China ], Hànyǔ Fāngyán Juàn汉语方言卷[Chinese dialecten volume] (2e ed.), Beijing: Commercial Press, ISBN 978710070546

Hou, Jingyi (2002), Xiàndài Hanyu Fāngyán Gailin 现代汉语方言概论, Shanghai Educational Publishing House, ISBN 7-5320-8084-6

Li, Rong (1985), "Guānhua Fāngyán de Fēnqū" 官话方言的分区, Fāngyán 方言(1): 2-5, ISSN 0257-0203

Li, Rong (1989), "Hànyǔ Fāngyán de Fēnqū" 汉语方言的分区, Fāngyán 方言(4): 241-259, ISSN 0257-0203

Lin, Tao (1987), "Běijīng Guānhuà Qū de Huàfēn" 北京官话区的划分, Fāngyán 方言(3): 166–172, ISSN 0257-0203

Zhang, Shifang (2010), Běijīng Guānhuà Yǔyīn Yánjiū 北京官话语音研究, Beijing Language and Culture University Press, ISBN 978-7-5619-2775-5

[FOOTNOTEChinese_Academy_of_Social_Sciences201242-1] Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 42.

[FOOTNOTEChinese_Academy_of_Social_Sciences201241-2] Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 41.

[FOOTNOTELi19853,_4-3] Li (1985) , p. 3, 4.

[FOOTNOTELi1989247-4] Li (1989) , blz. 247.

[FOOTNOTEChinese_Academy_of_Social_Sciences201240-5] Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 40.

[FOOTNOTELi1989246-6] Li (1989) , blz. 246.

[FOOTNOTEChinese_Academy_of_Social_Sciences201235,_40,_41-7] Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 35, 40, 41.

[FOOTNOTELin1987166–167-8] Lin (1987) , blz. 166-167.

[FOOTNOTEZhang201045-9] Zhang (2010) , blz. 45.

[FOOTNOTEChinese_Academy_of_Social_Sciences201242_-_43-10] Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 42 - 43.

[FOOTNOTEChinese_Academy_of_Social_Sciences201237-11] Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 37.

[FOOTNOTEChinese_Academy_of_Social_Sciences201211-12] Chinese Academie voor Sociale Wetenschappen (2012) , p. 11.

[FOOTNOTEHou200218-13] Hou (2002) , p. 18.

[14] Er zijn ook andere manieren om dergelijke initialen in dit dialect uit te spreken. ( Zhang 2010 , p. 79)

[15] Er zijn ook andere manieren om dergelijke initialen in dit dialect uit te spreken. ( Zhang 2010 , p. 79)

[FOOTNOTEZhang2010180-16] Zhang (2010) , blz. 180.

[FOOTNOTEHou200217-17] Hou (2002) , p. 17.

[FOOTNOTEHou200219-18] Hou (2002) , p. 19.

[19] Verwijzend naar de gecontroleerde gestemde uitspraak, zoals in質量/质量.

[FOOTNOTEHou200238-20] Hou (2002) , p. 38.

[FOOTNOTEZhang2010241-21] Zhang (2010) , blz. 241.

[1]